mazurzenie

mazurzenie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmazuˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [mazužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) proces fonetyczny polegający na wymowie spółgłosek dziąsłowych ‹sz›, ‹ż›, ‹cz›, ‹dż› jako przedniojęzykowo-zębowych ‹s›, ‹z›, ‹c›, ‹dz›; zob. też mazurzenie w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mazurzenie	mazurzenia
dopełniacz	mazurzenia	mazurzeń
celownik	mazurzeniu	mazurzeniom
biernik	mazurzenie	mazurzenia
narzędnik	mazurzeniem	mazurzeniami
miejscownik	mazurzeniu	mazurzeniach
wołacz	mazurzenie	mazurzenia

przykłady:

(1.1) Sokólszczanie od Korycina, Suchowoli i Janowa, nazywają Królestwo Kongresowe Polszczą lub Krolestwem, Koroną zaś a nie inaczej, zowią po dziś dzień okolicę leżącą za rzeką Bierezowa, (rzeka ta wraz z Biebrzą stanowiła odwieczną granicę między Litwą i Koroną), czyli północna część powiatu białostockiego, a która za rzeczypospolitej wchodziła w skład małopolskiego Podlasia, i w której główną a dziwnie obijającą się o ucho właściwością, jest ni mniej, ni więcej tylko t. z. mazurzenie, (n. p. sto, cehò, cort, docka vel corka, kacan, posòṷ, rusać, scenià, stabin itp.).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) mazurowanie, sakanie, cakanie

antonimy:

(1.1) niemazurzenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mazurek m, Mazur m, Mazury nmos, Mazurka ż

czas. mazurzyć ndk.

przym. mazurski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. mazurzyć + -enie

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mazuration
• czeski: (1.1) mazuření n
• rosyjski: (1.1) мазуре́ние n

źródła: