martwy

martwy (język polski)

martwa (1.1) ryba

wymowa:

IPA: [ˈmartfɨ], AS: [martfy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który umarł

(1.2) taki, który należy do kategorii przedmiotów

(1.3) przen. taki, który jest wyłączony z aktywnego życia

(1.4) przen. taki, który zepsuł się i nie działa

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) zmarły

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	martwy		martwa	martwe	martwi	martwe
dopełniacz	martwego		martwej	martwego	martwych
celownik	martwemu		martwej	martwemu	martwym
biernik	martwego	martwy	martwą	martwe	martwych	martwe
narzędnik	martwym		martwą	martwym	martwymi
miejscownik	martwym		martwej	martwym	martwych
wołacz	martwy		martwa	martwe	martwi	martwe
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Po tragicznym wypadku samochodowym na miejscu zdarzenia znaleziono martwego kierowcę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieżywy, umarły

(1.2) nieożywiony

(1.3) nieaktywny

(1.4) zepsuty

(2.1) zmarły, umarły, trup

antonimy:

(1.1) żywy

(1.2) ożywiony

(1.3) aktywny

(1.4) sprawny

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. martwota ż, martwość ż, martwica ż

czas. umartwiać się

związki frazeologiczne:

martwy sezon • martwe pole • martwa kotwica • martwa woda • martwa fala • martwa natura • martwy język

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) dood
• albański: (1.1) vdekur
• angielski: (1.1) dead
• arabski: (1.1) ميت (mayt)
• azerski: (1.1) ölü
• baskijski: (1.1) hil
• białoruski: (1.1) мёртвы; (1.2) мёртвы; (2.1) мёртвы m, мярцвяк m, нябожчык m
• bretoński: (1.1) marv
• bułgarski: (1.1) мъртъв
• chiński standardowy: (1.1) 死 (sǐ)
• chorwacki: (1.1) mrtav
• czeski: (1.1) mrtvý
• duński: (1.1) død
• esperanto: (1.1) morta, mortinta; (2.1) mortinto
• estoński: (1.1) surnud
• fiński: (1.1) kuollut
• francuski: (1.1) mort
• hebrajski: (1.1) מת (met); (2.1) מת m (met)
• hiszpański: (1.1) muerto
• islandzki: (1.1) dauður, dáinn, látinn
• japoński: (1.1) 死んでいる (shinde iru)
• kazachski: (1.1) өлі; (1.2) өлі; (1.3) өлі
• litewski: (1.1) miręs
• łaciński: (1.1) mortuus
• łotewski: (1.1) miris
• niderlandzki: (1.1) dood
• niemiecki: (1.1) tot
• nowogrecki: (1.1) νεκρός
• rosyjski: (1.1) умерший, мёртвый, покойный; (1.2) неодушевлённый, неживой; (1.3) мёртвый
• sanskryt: (1.1) विदेह
• słowacki: (1.1) mŕtvy
• słoweński: (1.1) mrtev
• szwedzki: (1.1) död
• tahitański: (1.1) pohe
• turecki: (1.1) ölü
• ukraiński: (1.1) мертвий; (1.2) мертвий, неживий; (1.3) мертвий
• węgierski: (1.1) halott
• wilamowski: (1.1) tūt
• włoski: (1.1) morto
• wolof: (1.1) dee

źródła: