marten
marten (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik marten marteny dopełniacz martena martenów celownik martenowi martenom biernik marten marteny narzędnik martenem martenami miejscownik martenie martenach wołacz martenie marteny
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „marten” w: Wielki słownik języka polskiego PWN, red. Stanisław Dubisz, t. II, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2018, ISBN 978–83–01–19910–4, s. 804.
- ↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa technicznego. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy” nr 3/1979, s. 131.
marten (język angielski)
edytuj- wymowa:
- bryt. IPA: /ˈmɑː(ɹ).tɪn/ lub /ˈmɑː(ɹ).tən/
- amer. IPA: /ˈmɑtən/, SAMPA: /"mAr\t@n/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: mar•ten
- homofony: martin • Martin (niektóre wersje wymowy)
- znaczenia:
rzeczownik
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: