marnotrawny (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌmarnɔˈtravnɨ], AS[marnotravny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niewykorzystujący rzeczy (częściowo lub wcale), nieoszczędnie gospodarujący, rozrzutny
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) rozrzutny, utracjuszowski, nieoszczędny
antonimy:
(1.1) oszczędny, skąpy
hiperonimy:
(1.1) niegospodarny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. marnotrawstwo n, marnotrawca m, marnotrawnik m, marnotrawienie n, zmarnotrawienie n, marnotrawność ż
czas. marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.
przysł. marnotrawnie, marnotrawczy
przym. marny
związki frazeologiczne:
syn marnotrawny
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: