marnotrawienie

marnotrawienie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌmarnɔtraˈvʲjɛ̇̃ɲɛ], AS: [marnotravʹi ̯ė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzecz. odczas. od marnotrawić

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	marnotrawienie
dopełniacz	marnotrawienia
celownik	marnotrawieniu
biernik	marnotrawienie
narzędnik	marnotrawieniem
miejscownik	marnotrawieniu
wołacz	marnotrawienie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) niemarnotrawienie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. marnotrawić

rzecz. marnacja ż, marnotrawstwo, marnotrawca

przym. marnotrawny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) wasting
• niemiecki: (1.1) Verschwendung ż

źródła: