marnacja

marnacja (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. bezsensowna strata, zmarnowanie czegoś

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	marnacja	marnacje
dopełniacz	marnacji	marnacji
celownik	marnacji	marnacjom
biernik	marnację	marnacje
narzędnik	marnacją	marnacjami
miejscownik	marnacji	marnacjach
wołacz	marnacjo	marnacje

przykłady:

(1.1) Gdy pakuje się energię w formy nadmiarowe, jest to pewna marnacja i brakuje jej na rzeczy istotne.

składnia:

(1.1) marnacja + D.

kolokacje:

(1.1) iść / pójść na marnację • czysta marnacja • jaka marnacja! • co za marnacja!

synonimy:

(1.1) zmarnowanie, marnotrawstwo

antonimy:

(1.1) oszczędność

hiperonimy:

(1.1) strata

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. marnowanie n, zmarnowanie n, marność ż, marnienie n, zmarnienie n, marnotrawstwo n, marnotrawienie n, zmarnotrawienie n

czas. marnować ndk., zmarnować dk., marnieć ndk., zmarnieć dk., marnotrawić ndk., zmarnotrawić dk.

przym. marny, marniutki, marniuteńki, marotrawny

przysł. marnie, marniutko, marniuteńko, marnotrawnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. marnować + -acja

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zmarnowanie

źródła: