marcepany (1.2)
wymowa:
IPA[marˈʦ̑ɛpãn], AS[marcepãn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. masa ze zmielonych migdałów utartych z cukrem i białkiem, używana do wyrobów cukierniczych; zob. też marcepan w Wikipedii
(1.2) kulin. wyrób z marcepanu (1.1)
(1.3) książk. przen. coś bardzo smacznego i wykwintnego
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
(1.3) Nie spodziewałem się na tej stołówce marcepanów, ale tej zupy nie da się jeść.
składnia:
kolokacje:
(1.1) tort z marcepanu
synonimy:
(1.3) przysmak, frykas, rarytas, delicja, smakołyk, specjał
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. marcepanik, marcepanek
przym. marcepanowy
związki frazeologiczne:
lepszy chleb z solą z dobrą wolą niż marcepan z niewoląlepsza u matki polewka niż u obcych marcepany
etymologia:
niem. Marzipan < wł. marzapane → marcepan, daw. t. pudełko, być może z wenec. matapànbizantyjska moneta z wizerunkiem siedzącego Chrystusa < arab. موثبان (mawṯabān) → król siedzący na tronie i niewyruszający na wyprawę wojenną[2][3][4]
uwagi:
(1.1-2) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „marcepan” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  3.   Hasło „Marzipan” w: Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften.
  4.   Hasło „مَوْثَبَانٌ” w: Edward William Lane, An Arabic-English lexicon, Williams and Norgate, Londyn 1863, s. 2920.