mansjonarz
mansjonarz (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. kośc. katolicki duchowny beneficjent przy ważniejszym kościele[1]; zob. też mansjonarz w Wikipedii
- (1.2) kośc. ksiądz wikariusz przy katedrze lub kolegiacie[2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mansjonarz mansjonarze dopełniacz mansjonarza mansjonarzy / mansjonarzów celownik mansjonarzowi mansjonarzom biernik mansjonarza mansjonarzy narzędnik mansjonarzem mansjonarzami miejscownik mansjonarzu mansjonarzach wołacz mansjonarzu mansjonarze
- przykłady:
- (1.1) Przy naszej kolegiacie nigdy nie ustanawiano mansjonarza.
- (1.2) Po dzwonku zobaczyliśmy mansjonarza w zielonym ornacie z dwoma ministrantami.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ustanowić / ustanawiać mansjonarza
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mansjonaria ż
- przym. mansjonarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- p.łac. mansionarius < łac. mansio
- uwagi:
- (1.1) inna pisownia mansjonariusz[3]
- tłumaczenia:
- łaciński: (1.1) mansionarius m
- źródła:
- ↑
Hasło „mansjonarz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „mansjonarz” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „mansjonarz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
