manicure (język polski) edytuj

 
manicure (1.1)
wymowa:
(spolszczona) ‹manikiur›
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pielęgnacja dłoni, paznokci u rąk; zob. też manicure w Wikipedii
odmiana:
(1.1) nieodm., lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manicurzysta m, manicurzystka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. manucure < łac. manus + curare
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „manucure” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Wiedza Powszechna, Warszawa 1997, ISBN 978-83-214-1375-4.
  2.   Hasło „manikiur” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

manicure (język angielski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) manikiur, manicure
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. manicurist
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: