majsterkować (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌmajstɛrˈkɔvat͡ɕ], AS[mai ̯sterkovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: maj•ster•kować
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wykonywać ręczną pracę techniczną przy użyciu narzędzi, na ogół na własne potrzeby
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ja zawsze lubiłem majsterkować i wykonywać precyzyjne naprawy, dlatego postanowiłem uczyć się w tym kierunku[1].
(1.1) Lubił majsterkować, więc z drewnianych listewek zrobił zręczną ramkę, na której rozpiął inny świat Jenny[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) bajstlować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. majstrówna ż, majstrowa ż, majster mos, majsterkowicz mos, majsterkowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Lis Sylwia, Dziennik Powiatu Bytowskiego, 19/11/1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Paulina Grych, Schiza, 2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.