lutownica

lutownica (język polski)

lutownica (1.1)

wymowa:

IPA: [ˌlutɔvʲˈɲit͡sa], AS: [lutovʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. narzędzie do lutowania; zob. też lutownica w Wikipedii

(1.2) więz. nos

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lutownica	lutownice
dopełniacz	lutownicy	lutownic
celownik	lutownicy	lutownicom
biernik	lutownicę	lutownice
narzędnik	lutownicą	lutownicami
miejscownik	lutownicy	lutownicach
wołacz	lutownico	lutownice

przykłady:

(1.1) Ogień zaprószył mężczyzna, który zapomniał wyłączyć lutownicę.

składnia:

kolokacje:

(1.1) lutownica elektryczna / gazowa / grzałkowa / kolbowa / oporowa / podgrzewana zewnętrznym źródłem ciepła / transformatorowa

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) lutkolba, lyjtkolba

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) narzędzie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) kolba, grot

wyrazy pokrewne:

rzecz. lut mrz, lutowanie n, zlutowanie n, wylutowanie n, przylutowanie n, przylutowywanie n

czas. lutować ndk., zlutować dk., wylutować dk., przylutowywać ndk., przylutować dk.

przym. lutowniczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. lutować + -nica

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nos

• angielski: (1.1) soldering iron
• baskijski: (1.1) soldagailu
• czeski: (1.1) páječka ż
• duński: (1.1) loddekolbe w
• esperanto: (1.1) lutilo
• hiszpański: (1.1) soldador
• łotewski: (1.1) lodāmurs m
• niemiecki: (1.1) Lötkolben m
• rosyjski: (1.1) паяльник m
• węgierski: (1.1) forrasztópáka
• włoski: (1.1) saldatore m

źródła: