lutować (język polski) edytuj

 
elektryk lutuje (1.1) blaszki
 
chłopaki lutują się (2.1) na lodzie
wymowa:
IPA[luˈtɔvaʨ̑], AS[lutovać] ?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) techn. łączyć metalowe elementy przy pomocy lutu roztopionego lutownicą lub palnikiem
(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) żałować[1][2]
(1.3) pot. środ. bić, okładać razami

czasownik zwrotny lutować się

(2.1) pot. środ. bić się, okładać się razami
odmiana:
(1.1, 1.3) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Rury w łazience najlepiej lutować twardym lutem.
(2.1) Jakieś dzieciaki lutują się na naszym podwórku.
składnia:
(1.1) lutować + B.
kolokacje:
(1.1) lutować rury / przewody / kable / części elektroniczne (rezystor, kondensator, dławik, tranzystor, diodę itp.)
synonimy:
(1.1) gw. (Górny Śląsk) lyjtować
antonimy:
(1.1) rozlutowywać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lut m, lutowacz mos, lutowie n, lutowina ż, lutownica ż, lutownik mos, lutowanie n, dolutowanie n, dolutowywać n, oblutowanie n, oblutowywanie n, odlutowanie n, odlutowywanie n, polutowanie n, przylutowanie n, przylutowywanie n, rozlutowanie n, rozlutowywanie n, wlutowanie n, wlutowywanie n, wylutować n, wylutowywanie n, zalutowanie n, zalutowywanie n, zlutowanie n
czas. dolutować dk., dolutowywać ndk., oblutować dk., oblutowywać ndk., odlutować dk., odlutowywać ndk., polutować dk., przylutować dk., przylutowywać ndk., rozlutować dk., rozlutowywać ndk., wlutować dk., wlutowywać ndk., wylutować dk., wylutowywać ndk., zalutować dk., zalutowywać ndk., zlutować dk.
przym. lutowniczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. lut + -ować[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: żałować
(2.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bić
źródła:
  1. Słowniczek trudniejszych wyrazów gwarowych, w: Alina Kopoczek, Śpiewnik Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1988, str. 375-380.
  2. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.
  3.   Hasło „lutować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.