luno

luno (esperanto)

luno (1.1)

morfologia:

lun•o

wymowa:

​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) astr. księżyc

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	luno	lunoj
akuzativo	lunon	lunojn

przykłady:

(1.1) Hieraŭ la luno estis vere bela. → Wczoraj księżyc był prawdziwie piękny.

(1.1) Galilejo observis la lunojn de Jupitero. → Galileusz obserwował księżyce Jowisza.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) natura satelito

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) Imiro, Luno

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. luna

czas. surluniĝi

rzecz. Luno

związki frazeologiczne:

la luno ne aŭskultas, kiam hundo ĝin insultas • se forestas la suno, sufiĉas la luno • vespere ĝuu lunon, sed ne serĉu la sunon

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Esperanto - Astronomia

źródła:

luno (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) zakrzywiać (na podobieństwo księżyca tuż po lub przed nowiem), przybierać/nadawać kształt sierpa

odmiana:

(1.1) lun|o, ~are, ~avi, ~atum (koniugacja I)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. luna ż, lunatio ż

przym. lunaticus, lunatus

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. luna

uwagi:

źródła: