lukullusowa uczta (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

związek frazeologiczny

(1.1) książk. bogata, wystawna uczta z mnóstwem wykwintnych potraw
odmiana:
(1.1) związek zgody;
przykłady:
(1.1) Święto z okazji narodzin najmłodszego brata Dalajlamy było radosną, iście lukullusową ucztą. Gości posadzono na poduszkach przy niskich stolikach, ściśle podług rangi.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od Lukullusa, rzymskiego wodza, który takie wystawne przyjęcia organizował.[2]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
  1. Heinrich Harrer, Siedem lat w Tybecie, s. 264, Poznań, Zysk i S-ka, 2017, ISBN 978-83-8116-189-3
  2.   Hasło „uczta Lukullusa” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.