luboć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈlubɔʨ̑], AS[luboć]
?/i
znaczenia:

spójnik

(1.1) przest. choć, chociaż
odmiana:
przykłady:
(1.1) Wdzięczenem ci, mości hetmanie zaporoski, luboć nie ukrywam, że wolałbym komu innemu za wolność dziękować. (H. Sienkiewicz: Ogniem i mieczem)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lubo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) o mocniejszym wydźwięku niż lubo[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IV, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 210.