logika

logika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɔɟika], AS: [loǵika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nauk. dyscyplina naukowa zajmująca się regułami poprawnego myślenia i wnioskowania; zob. też logika w Wikipedii

(1.2) poprawne, rzeczowe myślenie, oparte na związkach przyczynowo-skutkowych

(1.3) prawa i mechanizmy rządzące jakimiś zdarzeniami

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: logik

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	logika
dopełniacz	logiki
celownik	logice
biernik	logikę
narzędnik	logiką
miejscownik	logice
wołacz	logiko

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) logika formalna • logika matematyczna • logika trójwartościowa

(1.2) elementarna / żelazna logika • brak logiki • bez logiki • sprzeczny z logiką

(1.3) logika dziejowa / zdarzeń

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) filozofia, matematyka

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logik mos, logiczność ż

przym. logiczny

przysł. logicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. logica < gr. λογική < gr. λογικός < gr. λόγος

uwagi:

zob. też logika w Wikicytatach

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) logic
• arabski: (1.1) منطق m
• asturyjski: (1.1) lóxica ż; (1.2) lóxica ż
• baskijski: (1.1) logika
• białoruski: (1.1) логіка ż; (1.2) логіка ż; (1.3) логіка ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) лёгіка ż; (1.2) лёгіка ż; (1.3) лёгіка ż
• bułgarski: (1.1) логика ż; (1.2) логика ż; (1.3) логика ż
• esperanto: (1.1) logiko; (1.2) logiko
• estoński: (1.1) loogika
• fiński: (1.1) logiikka
• francuski: (1.1) logique ż; (1.2) logique ż
• gruziński: (1.1) ლოგიკა
• hebrajski: (1.1) לוגיקה ż; (1.2) לוגיקה ż
• hiszpański: (1.1) lógica ż; (1.2) lógica ż
• irlandzki: (1.1) loighic ż
• islandzki: (1.1) rökfræði
• japoński: (1.1) 論理学(ろんりがく)
• jidysz: (1.1) לאָגיק ż, לאָגיקע ż
• łaciński: (1.1) logica ż; (1.2) logica ż; (1.3) logica ż
• mongolski: (1.1) логик; (1.2) логик
• niderlandzki: (1.1) redeneerkunde
• niemiecki: (1.1) Logik ż; (1.2) Logik ż
• norweski (bokmål): (1.1) logikk m; (1.2) logikk m
• nowogrecki: (1.1) λογική ż; (1.2) λογική ż
• ormiański: (1.1) տրամաբանություն
• papiamento: (1.1) lógika
• perski: (1.1) علم منطق
• portugalski: (1.1) lógica ż; (1.2) lógica ż
• rosyjski: (1.1) логика ż; (1.2) логика ż; (1.3) логика ż
• sanskryt: आन्वीक्षिकी ż
• starogrecki: (1.1) λογική ż
• staroirlandzki: (1.1) loigic ż
• staroormiański: (1.1) տրամաբանութիւն
• tajski: (1.1) ตรรกศาสตร์
• tarencki: (1.1) lògeche
• telugu: (1.1) తర్కము
• turecki: (1.1) mantık
• tybetański: (1.1) ཚད་མ
• ukraiński: (1.1) логіка ż; (1.2) логіка ż; (1.3) логіка ż
• węgierski: (1.1) logika; (1.2) logika; (1.3) logika
• włoski: (1.1) logica ż; (1.2) logica ż; (1.3) logica ż

źródła:

logika (język baskijski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) logika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logikari

przym. logiko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język chorwacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) logika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) logika

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	logika	logiky
dopełniacz	logiky	logik
celownik	logice	logikám
biernik	logiku	logiky
wołacz	logiko	logiky
miejscownik	logice	logikách
narzędnik	logikou	logikami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) logika (dyscyplina naukowa)

(1.2) pot. logika (sposób myślenia)

(1.3) logika (prawidłowości zjawisk)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) formálna logika

(1.2) zdravá logika

(1.3) logika dejín

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logik m, logička ż, logickosť ż

przym. logický

przysł. logicky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) logika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logičnost ż, logicizem m, logik m

przym. logičen

przysł. logično

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język turkmeński)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) logika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

logika (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) nauk. logika

(1.2) logika (rozumowanie)

(1.3) logika (sens, prawidłowość)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) matematikai logika

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. logikus, logikusság

przym. logikai, logikus

przysł. logikailag, logikusan

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: