lituanizm (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌlʲituˈwãɲism̥], AS[lʹituãńism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.epenteza ł akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jęz. wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka litewskiego[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zapożyczenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lituanistyka ż, lituanista mos, lituanistka ż, lituanizacja ż, lituanizowanie ż
przym. lituanizacyjny
czas. lituanizować ndk., lituanizować się ndk., zlituanizować dk., zlituanizować się dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. LithuaniaLitwa[3][4]
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Językoznawstwo
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „lituanizm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  3. Hasło „lituanizm” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  4.   Hasło „lituanizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.