letnik

letnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɛtʲɲik], AS: [letʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która spędza letnie wakacje w jakiejś miejscowości

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) st.pol. kontusz z rękawami

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	letnik	letnicy
dopełniacz	letnika	letników
celownik	letnikowi	letnikom
biernik	letnika	letników
narzędnik	letnikiem	letnikami
miejscownik	letniku	letnikach
wołacz	letniku	letnicy

przykłady:

(1.1) Wczoraj przyjechali do nas pierwsi letnicy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lato n, letnisko n

forma żeńska letniczka ż

przysł. latem, letnio

przym. letniskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. lato + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) holidaymaker
• baskijski: (1.1) udatiar
• bułgarski: (1.1) летовник m
• duński: (1.1) sommergæst w
• francuski: (1.1) estivant m
• włoski: (1.1) villeggiante m

źródła: