lekceważyć (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌlɛkʦ̑ɛˈvaʒɨʨ̑], AS[lekcevažyć], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zlekceważyć)

(1.1) traktować kogoś lub coś pogardliwie, bez szacunku lub zainteresowania
(1.2) nie przywiązywać do czegoś wagi
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Więc dlatego lekceważy mnie zamruczała Lone z zamkniętymi oczami wciąż uważa, że jest księżniczką, a ja tylko chłopcem od koni.[1]
(1.2) Musiałem dać mu odczuć, że nie jestem człowiekiem lekceważącym zagrożenia.[2]
składnia:
kolokacje:
(1.1) lekceważyć kolegów
(1.2) lekceważyć uwagi / problem / niebezpieczeństwo / chorobę / obowiązki
synonimy:
(1.1) gardzić, pomiatać; pot. mieć w nosie
(1.2) ignorować, bagatelizować; grub. walić, chromolić, olewać, chrzanić; wulg. pierdolić, pieprzyć, jebać, srać
antonimy:
(1.1) poważać, szanować
(1.2) zważać, nie lekceważyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. lekceważenie n, zlekceważenie n
czas. zlekceważyć dk.
przysł. lekceważąco
przym. lekceważący
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) pol. lekce + ważyć (zmiana sposobu akcentowania)[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bronisław Świderski, Słowa obcego, 1998, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Michał Bielecki, Dziewczyna z Banku Prowincjonalnego S. A., 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.