landara (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[lãnˈdara], AS[lãndara], zjawiska fonetyczne: nazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. kareta podróżna, zwykle duża i ciężka
(1.2) pot. coś wielkiego, niezgrabnego
(1.3) reg. łódz. szafa trzydrzwiowa
(1.4) reg. łódz. grub. gruba kobieta
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) landauer
(1.2) kolubryna, grzmot
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Landauer Wagen (wóz z Landau), od nazwy miasta Landau in der Pfalz w Nadrenii, gdzie była znana wytwórnia karet[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „landara” w: Władysław Kopaliński, Słownik eponimów czyli wyrazów odimiennych, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996, ISBN 83-01-11978-0, s. 157.