lamentacja
lamentacja (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) liter. muz. utwór wyrażający żałobę, rozpacz lub nieszczęście; zob. też lamentacja w Wikipedii
- (1.2) rel. fragment biblijnych Trenów Jeremiasza wykonywany podczas liturgii chrześcijańskiej
- (1.3) daw. lament, płacz[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lamentacja lamentacje dopełniacz lamentacji lamentacji celownik lamentacji lamentacjom biernik lamentację lamentacje narzędnik lamentacją lamentacjami miejscownik lamentacji lamentacjach wołacz lamentacjo lamentacje
- przykłady:
- (1.2) Biblijne Lamentacje, których autorstwo tradycja przypisuje Jeremiaszowi, opłakują zburzenie Jerozolimy przez Nabuchodonozora i zniewolenie przez niego ludu Izraela[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) tren
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) utwór
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lament m, lamentowanie n
- czas. lamentować ndk.
- przym. lamentacyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. lamentatio < łac. lamentor < łac. lamentum < praindoeur. *leh₂- → być schowanym, zakrytym
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) lamentation; (1.2) lamentation
- łaciński: (1.1) lamentatio ż; (1.2) lamentatio ż
- portugalski: (1.1) lamentação ż; (1.2) lamentação ż
- szwedzki: (1.1) lamentation w
- włoski: (1.1) lamentazione ż; (1.2) lamentazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „lamentacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ filharmonia.pl