lament

lament (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlãmɛ̃nt], AS: [lãmẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) płacz, rozpaczanie

(1.2) narzekanie, biadanie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. lamentować

rzecz. lamentacja ż, lamencik mrz

przym. lamentacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. lāmentum

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) lament
• arabski: (1.1) نوح
• esperanto: (1.1) lamento
• francuski: (1.1) lamentation ż; (1.2) lamentation ż
• hiszpański: (1.1) lamento m, lamentación ż; (1.2) queja ż, lamento m
• nowogrecki: (1.1) στεναγμός m, αναστεναγμός m, βογκητό n, θρήνος m; (1.2) γκρίνια ż, μεμψιμοιρία ż, παράπονο n
• starogrecki: (1.1) οἰμωγή ż, ὀδυρμός m, ὀλοφυρμός m, κωκυτός m, οἴκτισμα n

źródła:

lament (język angielski)

wymowa:

wymowa australijska^ⓘ

bryt., amer.: IPA: /ləˈmɛnt/

wymowa amerykańska^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) narzekanie, biadanie

(1.2) liter. elegia, tren, lament

czasownik

(2.1) narzekać, biadolić

(2.2) opłakiwać, lamentować

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. lamentable

rzecz. lamentation

przysł. lamentably

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: