kwintesencja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌkfʲĩntɛˈsɛ̃nʦ̑ʲja], AS[kfʹĩntesncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) elementy najważniejsze dla jakiejś sprawy; istota rzeczy
(1.2) fiz. hipotetyczna forma ciemnej energii
(1.3) filoz. najdoskonalszy żywioł wszechświata, tworzywo ciał niebieskich
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W książce tej autor zawarł kwintesencję swoich doświadczeń życiowych.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) esencja, istota, sedno, meritum
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. esencja
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Quintessenz, franc. quintessence[1]; śr.łac. quinta + essentia jako kalka z gr. πέμπτη + οὐσία (pémptē + ousía) → piąty + żywioł[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kwintesencja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hasło „kwintesencja” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.