kwalifikator (język polski) edytuj

techn.
kwalifikator (1.1)
wymowa:
IPA[ˌkfalʲifʲiˈkatɔr], AS[kfalʹifʹikator], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) informacja, zwykle w postaci skrótu, podawana przed niektórymi definicjami w słowniku lub encyklopedii, określająca zakres użycia danego wyrazu lub jego charakter[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba dokonująca kwalifikacji czegoś[1]
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Kwalifikatortechn.wskazuje na związek opisywanego zagadnienia z techniką.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kwalitologia ż, kwalifikacja ż, kwalifikacje nmos, kwalifikowanie n, zakwalifikowanie n, wykwalifikowanie n, kwalifikowalność ż
czas. kwalifikować ndk., zakwalifikować dk., wykwalifikować dk.
forma żeńska kwalifikatorka ż
przym. kwalifikacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „kwalifikator” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.