kutima
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) zwykły, zwyczajny, zwyczajowy
- odmiana:
- (1.1)
ununombro multenombro nominativo kutima kutimaj akuzativo kutiman kutimajn
- przykłady:
- (1.1) La kolo kaj eĉ la vizaĝo jam ŝveliĝis, post kio aperis febro kun la kutimaj simptomoj de veneno[1]. → Szyja, a nawet i twarz były już opuchnięte, po czym zjawiła się gorączka ze zwykłymi objawami zatrucia.
- (1.1) En Horeŝka, soleca kastel' post momento, - Ree ĉie ekregis kutima silento[2]. → Po chwili w Horeszkowskim samotnym budynku - Wszystko do zwyczajnego wracało spoczynku.
- (1.1) La kodekso de Hamurabi fiksis la kutiman juron tiam uzata en Babilonio. → Kodeks Hammurabiego utrwalił prawo zwyczajowe używane wtedy w Babilonii.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) kutima fenomeno → zwykłe zjawisko • kutima plimulto → zwykła większość • kutima scivolemo → zwykła ciekawość • kutima membro → członek zwyczajny • kutima senpripenseco → zwyczajna bezmyślność • kutima bonvena ceremonio → zwyczajowa ceremonia powitalna
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: