wymowa:
IPA[ˌkũmuˈlɔvaʨ̑], AS[kũmulovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) gromadzić, zbierać elementy

czasownik zwrotny niedokonany kumulować się

(2.1) zbierać się, gromadzić się
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
(2.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Ta pieśń kumuluje niebezpieczeństwo zawarte w zjawiskach masowych: nietolerancję i agresję, dając w zamian jakieś bolesne ukojenie[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) skupiać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kumulacja ż, kumulowanie n
przym. kumulacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. EWA BERBERYUSZ, Bez dekretu, 1985, Narodowy Korpus Języka Polskiego.