kujonić (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[kuˈjɔ̇̃ɲiʨ̑], AS[kui ̯o̊̃ńić], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) gw. stud. uczyć się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kujon, kujonka, kujownia, kucie, kujonienie
czas. kuć, wykuć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Kania, Słownik argotyzmów, Wiedza Powszechna, Warszawa 1995, ISBN 83-214-0993-8, s. 122.