kucharka

kucharka (język polski)

kucharka (1.1)

wymowa:

IPA: [kuˈxarka], AS: [kuχarka] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta lub dziewczyna, która gotuje potrawy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kucharka	kucharki
dopełniacz	kucharki	kucharek
celownik	kucharce	kucharkom
biernik	kucharkę	kucharki
narzędnik	kucharką	kucharkami
miejscownik	kucharce	kucharkach
wołacz	kucharko	kucharki

przykłady:

(1.1) Maria jest świetną kucharką; przepysznie gotuje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kuchmistrzyni ż

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kuchenka ż, kucharstwo n, kuchnia ż, kucharzowanie n, kucharzenie n, kuchcenie n

zdrobn. kuchareczka ż

zgrub. kuchara ż

forma męska kucharz m

czas. kucharzować ndk., kucharzyć ndk., kuchcić ndk.

przym. kucharski, kuchenny

związki frazeologiczne:

gdzie kucharek sześć, tam nie ma co jeść • kucharka od św. Marka • lepszy kucharz, choć pijak, niż nabożna kucharka

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kucharz

• duński: (1.1) kogekone w, kokkepige w, kogerske w
• litewski: (1.1) virėja ż
• niemiecki: (1.1) Köchin ż
• rosyjski: (1.1) кухарка ż, повариха ż
• słowacki: (1.1) kuchárka ż
• ukraiński: (1.1) куховарка ż
• węgierski: (1.1) szakácsnő
• wilamowski: (1.1) kehjeryn ż, kecheryn ż
• włoski: (1.1) cuoca ż, cuciniera ż

źródła: