księgowość (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[cɕɛ̃ŋˈɡɔvɔɕʨ̑], AS[ḱśẽŋgovość], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) ekon. systematyczne rejestrowanie przychodów i wydatków przedsiębiorstwa; zob. też księgowość w Wikipedii
(1.2) ekon. adm. dział biura, przedsiębiorstwa, instytucji, którego zadaniem jest prowadzenie ksiąg rachunkowych[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Moja siostrzenica pracuje w księgowości w dużej firmie budowlanej.
składnia:
kolokacje:
(1.1) księgowość analityczna / syntetyczna • księgowość budżetowa / materiałowa / płacowaksięgowość podwójna / księgowość pojedynczaprowadzić księgowość
(1.2) dział księgowości • iść do księgowości • pracownik / pracownica księgowości
synonimy:
(1.1) przest. buchalteria
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) rachunkowość
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. księga ż, książka ż, księgarnia ż, księgowy m, księgowa ż, księgowanie n, zaksięgowanie n, wyksięgowanie n, przeksięgowanie n, książczyna ż, księgarz mos, księgarzowa ż
czas. księgować ndk., zaksięgować dk., wyksięgować dk., przeksięgować dk.
przym. księgowy, pozaksięgowy
związki frazeologiczne:
kreatywna księgowość
etymologia:
pol. księgowy + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „księgowość” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.