wymowa:
IPA[kʃta], AS[kšta], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. mała, niewielka ilość
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dodaj do sosu krztę soli.
(1.1) Materializm, gruby, chamski materializm, karierowiczostwo, obłuda lub oportunizm obitych kundliAni krzty myśli, ani krzty ideałów, ani krzty serca[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) odrobina, ociupina, krztyna, szczypta, ździebko, trochę
antonimy:
(1.1) ogrom
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krta ż, krztuszenie n, st.pol. krztań
zdrobn. krztyna ż
czas. krztusić się, wykrztusić, zakrztusić się
przym. wykrztuśny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
współcześnie wyraz rzadko używany, tylko w zwrotach „ani krzty”, „do krzty”, „bez krzty” stąd liczba mnoga praktycznie wyszła z użycia, a wyraz jest oznaczany w słownikach jako blm; liczbę mnogą podają tylko starsze słowniki języka polskiego, np. Jana Karłowicza, Adama Kryńskiego i Władysława Niedźwiedzkiego z 1900 r.[3]
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „krzta” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Tadeusz Dołęga-Mostowicz Ostatnia brygada
  3.   Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 595.