krupnik
krupnik (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kulin. zupa na wywarze mięsno-jarzynowym, z ziemniakami, zasypana kaszą; zob. też krupnik (zupa) w Wikipedii
- (1.2) porcja krupniku (1.1)
- (1.3) napój alkoholowy na miodzie z korzeniami, podawany zazwyczaj na gorąco; zob. też krupnik (napój alkoholowy) w Wikipedii
- (1.4) porcja krupniku (1.3)
- odmiana:
- (1.1-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik krupnik krupniki dopełniacz krupniku krupników celownik krupnikowi krupnikom biernik krupnik krupniki narzędnik krupnikiem krupnikami miejscownik krupniku krupnikach wołacz krupniku krupniki
- przykłady:
- (1.1) Na pierwsze danie był dziś krupnik.
- (1.2) Ci państwo przy oknie zamówili dwa krupniki.
- (1.3) Na rozgrzanie proponuję krupnik.
- (1.4) Wypiliśmy po dwa krupniki i zrobiło się nam wesoło.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) robić / zrobić / przygotowywać / przygotować / gotować / ugotować / podać / podawać / serwować / zamówić / zamawiać / jeść / zjeść / zjadać / jadać / doprawiać / przyprawiać krupnik
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie
- (1.3) zobacz też: Indeks:Polski - Napoje
- (1.3) por. miód pitny
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) barley soup
- jidysz: (1.1) קרופּניק m (krupnik)
- niemiecki: (1.1) Graupensuppe ż
- śląski: (1.1) krupńik m
- źródła: