krotochwila (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) teatr. zabawny utwór sceniczny oparty na błahych konfliktach i intrygach[1]
(1.2) przest. dowcip, figiel, żart[2]
odmiana:
(1.1-2)[3]
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) farsa, possa
(1.2) dowcip, figiel, żart
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) komedia
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krotofila ż, krotochwilnik m, krotochwilność ż
przym. krotochwilny
przysł. krotochwilnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
czes. kratochvíle → 'zabawa, rozrywka' < niem. Kurzweil → 'rozrywka, zabawa, żart'[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „krotochwila” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „krotochwila” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4.   Hasło „krotochwila” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.