kronikarz
kronikarz (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) liter. osoba, która napisała lub pisze kronikę
- (1.2) osoba śledząca i opisująca przebieg faktów, np. w czasopiśmie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kronikarz kronikarze dopełniacz kronikarza kronikarzy celownik kronikarzowi kronikarzom biernik kronikarza kronikarzy narzędnik kronikarzem kronikarzami miejscownik kronikarzu kronikarzach wołacz kronikarzu kronikarze
- przykłady:
- (1.1) Historycy uznają wielkość kronikarza, jakkolwiek są w jego tekstach opowieści ubarwione elementami legendarnymi, ale pamiętajmy, że pisał on w celach dydaktycznych[1].
- (1.2) Kronikarz brochowski nie mógł opuścić takiego wydarzenia[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) dziejopisarz, dziejopis, rocznikarz
- (1.2) faktograf, memuarysta, chronograf, annalista
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kronika ż, kronikarstwo n
- forma żeńska kronikarka ż
- przym. kronikarski
- przysł. kronikarsko
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) chronicler
- baskijski: (1.1) kronikari
- czeski: (1.1) kronikář m
- hiszpański: (1.1) cronista m; (1.2) cronista m, analista m
- nowogrecki: (1.1) χρονικογράφος m, χρονογράφος m; (1.2) χρονικογράφος m, χρονογράφος m
- słowacki: (1.1) kronikár m
- węgierski: (1.1) krónikaíró
- włoski: (1.1) cronista m; (1.2) cronachista m
- źródła:
- ↑ Z internetu, www.opoka.org.pl.
- ↑ Z internetu, kronikarzbrochowski.blogspot.com.