kronikarstwo

kronikarstwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) liter. pisanie kroniki

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kronikarstwo
dopełniacz	kronikarstwa
celownik	kronikarstwu
biernik	kronikarstwo
narzędnik	kronikarstwem
miejscownik	kronikarstwie
wołacz	kronikarstwo

przykłady:

(1.1) Autor w swej książce jako historyk nie poprzestawał w swych badaniach na czystym kronikarstwie faktów.

(1.1) Nazwa „olophagus” znana była w polskim kronikarstwie, zanim wprowadzono nazwę „smok” dla określenia potwora wawelskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dziejopisarstwo

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronika ż, kronikarz mos, kronikarka ż

przym. kronikarski

przysł. kronikarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kronika + -arstwo < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: