wymowa:
IPA[ˈkrɛtɨ̃n], AS[kretỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. med. osoba dotknięta wrodzonym zespołem niedoboru jodu, nazywanego dawniej kretynizmem lub matołectwem
(1.2) przen. pejor. obraź. obraźliwa forma zwrócenia się do mężczyzny
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Co za kretyn, tak się spił, że ledwo stoi na nogach, a chce jechać autem!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przest. matoł
(1.2) obraź. dureń, debil, idiota, imbecyl, matoł
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kretynizm mrz, skretynienie n, skretynianie n, kretyństwo n
zdrobn. kretynek mos
forma żeńska kretynka ż
czas. skretynieć dk.
przym. kretyński
przysł. kretyńsko
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) franc. crétin, przejęte z dialektów alpejskich, a odpowiadające etymologicznie franc. chrétien, co wywodzi się od górali alpejskich upośledzonych umysłowo na skutek niedoczynności tarczycy[1][2]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „kretyn” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  2. Katarzyna Kłosińska Kretyn z cyklu Co w mowie piszczy?, audycja Programu Trzeciego Polskiego Radia, 2013-07-03, dostęp online 2013-07-03