kraniec (1.1) pola
wymowa:
IPA[ˈkrãɲɛt͡s], AS[krãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. koniec, granica czegoś
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) limit, bariera, skraj, brzeg, krawędź
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. krańcowość ż
przym. krańcowy
przysł. krańcowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
W dopełniaczu liczby mnogiej poprawna jest wyłącznie forma „krańców”. Forma „krańcy” jest błędna[1][2].
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „kraniec” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 273.
  2. Hasło „kraniec” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 439.