królobójca

królobójca (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) zabójca króla

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	królobójca	królobójcy
dopełniacz	królobójcy	królobójców
celownik	królobójcy	królobójcom
biernik	królobójcę	królobójców
narzędnik	królobójcą	królobójcami
miejscownik	królobójcy	królobójcach
wołacz	królobójco	królobójcy

przykłady:

(1.1) Królobójca doszczętnie wymordował wszystkich członków rodziny królewskiej i zniweczył dynastię Jeroboama.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zabójca

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. królobójstwo n

forma żeńska królobójczyni ż

przym. królobójczy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. król + -o- + -bójca

uwagi:

por. carobójca

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) regicide
• białoruski: (1.1) царазабойца m
• bułgarski: (1.1) цареубиец m
• duński: (1.1) kongemorder w
• esperanto: (1.1) reĝmortiginto, reĝmurdinto
• hiszpański: (1.1) regicida m
• macedoński: (1.1) кралоубиец m
• niemiecki: (1.1) Königsmörder m
• portugalski: (1.1) regicida m
• rosyjski: (1.1) цареубийца m
• słowacki: (1.1) kráľovrah m
• ukraiński: (1.1) царевбивець m, царевбивця m
• węgierski: (1.1) királygyilkos
• włoski: (1.1) regicida m

źródła: