królewicz

królewicz (język polski)

wymowa:

IPA: [kruˈlɛvʲit͡ʃ], AS: [krulevʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) syn króla

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	królewicz	królewicze
dopełniacz	królewicza	królewiczów
celownik	królewiczowi	królewiczom
biernik	królewicza	królewiczów
narzędnik	królewiczem	królewiczami
miejscownik	królewiczu	królewiczach
wołacz	królewiczu	królewicze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. królewic

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. król mos, królowa ż, królewiczowa ż, królewiczówna ż, królewiczostwo n, królestwo n, królewskość ż, królewszczanin mos

daw. królewic mos

zdrobn. królewiczątko n

forma żeńska królewna ż

przym. królewiczowski, królewski

przysł. królewsko

czas. królować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) каралевіч m
• czeski: (1.1) králevic m, kralevic m
• hiszpański: (1.1) príncipe m, infante m
• rosyjski: (1.1) королевич m
• słowacki: (1.1) kráľovič m
• ukraiński: (1.1) королевич m

źródła: