kråka

kråka (język szwedzki)

kråka (1.1)

kråkor (1.2)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) ornit. wrona

(1.2) (zaznaczenie) ptaszek, fajka, krzyżyk

(1.3) pot. smark, gil, babok, koza

odmiana:

(1) lp en kråka, kråkan; lm kråkor, kråkorna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) prick, bock

(1.3) snorkråka

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kråkfågel, fågel

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe kråkbär, kråkfågel, kråkfötter, kråkslott, kråkspark, kråksång, kråkunge, kråkvinkel • blåkråka, gråkråka, snorkråka, spillkråka, svartkråka

fraza rzeczownikowa det fina i kråksången

fraza czasownikowa elda för kråkorna • hoppa kråka • skriva som en kråka • spilla krut på döda kråkor

etymologia:

uwagi:

kråka → kruk są fałszywymi przyjaciółmi (właściwe jest: korp → kruk)

zobacz też: korp • kaja

zobacz też: zwierzęta w języku szwedzkim

źródła: