kowadło
kowadło (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) techn. ciężka, stalowa podstawa, na której kładzie się obrabiany przedmiot w trakcie kucia ręcznego; zob. też kowadło (narzędzie) w Wikipedii
- (1.2) techn. część młota mechanicznego, w której kształtowany jest obrabiany przedmiot
- (1.3) meteorol. dolna część chmury burzowej[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kowadło kowadła dopełniacz kowadła kowadeł celownik kowadłu kowadłom biernik kowadło kowadła narzędnik kowadłem kowadłami miejscownik kowadle kowadłach wołacz kowadło kowadła
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) ambos
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kowal mos, kowalicha ż, kowalowa ż, kowanie n, Kowadło n
- czas. kować ndk.
- przym. kowadłowy
- związki frazeologiczne:
- między młotem a kowadłem • spadło sadło na kowadło i potłukło sobie łeb
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) aambeeld
- albański: (1.1) kudhër ż
- angielski: (1.1) anvil
- arabski: (1.1) سندان m
- baskijski: (1.1) ingude
- białoruski: (1.1) кавадла n
- czeski: (1.1) kovadlina ż
- duński: (1.1) ambolt w
- esperanto: (1.1) amboso
- fiński: (1.1) alasin
- francuski: (1.1) enclume ż
- gruziński: (1.1) გრდემლი
- hiszpański: (1.1) yunque m
- ido: (1.1) amboso
- kataloński: (1.1) enclusa ż
- łaciński: (1.1) incus
- niemiecki: (1.1) Amboss m
- portugalski: (1.1) bigorna
- rosyjski: (1.1) накова́льня ż
- rumuński: (1.1) nicovală ż
- szwedzki: (1.1) städ n
- turecki: (1.1) örs
- ukraiński: (1.1) ковадло n
- włoski: (1.1) incudine ż
- źródła:
- ↑ Danuta Buttler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. Terminologizacja wyrazów potocznych, „Poradnik Językowy” nr 2/1979, s. 63.
- ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 126.