kotwicznik

kotwicznik (język polski) edytuj

wymowa:: ^?/i

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. mar. poborca podatkowy zbierający opłaty za zarzucenie kotwicy w porcie^[1]

(1.2) daw. mar. marynarz zawiadujący na okrętach kotwicą i linami^[2]

(1.3) daw. rzem. kowal wykuwający kotwice^[3]

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kotwicznik	kotwicznicy
dopełniacz	kotwicznika	kotwiczników
celownik	kotwicznikowi	kotwicznikom
biernik	kotwicznika	kotwiczników
narzędnik	kotwicznikiem	kotwicznikami
miejscownik	kotwiczniku	kotwicznikach
wołacz	kotwiczniku	kotwicznicy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:: (1.1) celnik, mytnik, poborca; (1.2) marynarz; (1.3) kowal

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. kotwica ż, kotwiczka ż, kotwicowisko n, kotwiczenie n, zakotwiczenie n; czas. kotwiczyć ndk., zakotwiczyć dk.; przym. kotwiczny

związki frazeologiczne:

etymologia:: (1.1) od pol. kotwiczne → opłata za kotwiczenie w porcie^[1]; (1.2-3) pol. kotwica + -nik

uwagi:: (1.1-3) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

baskijski: (1.3) ainguragile
hiszpański: (1.3) ancorero m
niemiecki: (1.2) Ankerknecht m; (1.3) Ankerschmied m

źródła:

↑ ^1,0 ^1,1 Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5.
↑ Hasło „Boſſemann” w: Michel Abraham Trotz, Nouveau dictionnaire françois, allemand et polonois, t. I, Jean Frederic Gleditsch, Lipsk 1803, s. 754 (wg kolumn).
↑ Jacek Friedrich, Gdańskie zabytki architektury do końca XVIII w., Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 1997, ISBN 83-7017-606-2, s. 26.

Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=kotwicznik&oldid=7928222”