kotlarz

kotlarz (język polski)

kotlarz (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkɔtlaʃ], AS: [kotlaš], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rzem. rzemieślnik, który wyrabia naczynia metalowe, kotły; zob. też kotlarz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kotlarz	kotlarze
dopełniacz	kotlarza	kotlarzy / rzad. kotlarzów
celownik	kotlarzowi	kotlarzom
biernik	kotlarza	kotlarzy / rzad. kotlarzów
narzędnik	kotlarzem	kotlarzami
miejscownik	kotlarzu	kotlarzach
wołacz	kotlarzu	kotlarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) kotlarz miedzi, kotlarz żelaza

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kotłowy mos, kocioł m, kotlista m, kotłownia ż, kotlarstwo n, kotłowanie n, zakotłowanie n, kotłowanina ż, kociołek mrz

czas. kotłować, zakotłować

przym. kotłowy, kotlarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Zawody

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) coppersmith, tinker, brazier
• bułgarski: (1.1) казанджия m
• duński: (1.1) kobbersmed w
• niemiecki: (1.1) Kesselschmied m
• słowacki: (1.1) kotlár m
• włoski: (1.1) fabbro ramaio

źródła: