koryntianin

koryntianin (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Koryntu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	koryntianin	koryntianie
dopełniacz	koryntianina	koryntian
celownik	koryntianinowi	koryntianom
biernik	koryntianina	koryntian
narzędnik	koryntianinem	koryntianami
miejscownik	koryntianinie	koryntianach
wołacz	koryntianinie	koryntianie
depr. M. i W. lm: (te) koryntiany

przykłady:

(1.1) W kolejnych wyborach koryntianie wybrali przedstawiciela tego samego ugrupowania.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) koryntczyk, koryntyjczyk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Koryntianin mos, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, Koryntianka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż, koryntówna ż

forma żeńska koryntianka ż

przym. koryncki, koryntyjski

przysł. koryntyjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Korynt + -anin < łac. Corinthus < gr. Κόρινθος

uwagi:

(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Corinthian
• hiszpański: (1.1) corintio m
• nowogrecki: (1.1) Κορίνθιος m
• słowacki: (1.1) Korinťan m

źródła: