koronny
koronny (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) najważniejszy
- (1.2) łow. o jeleniu mający koronę
- (1.3) hist. polit. związany z Koroną, dotyczący Korony
- (1.4) związany z państwem lub królestwem, dotyczący państwa lub królestwa
- przykłady:
- (1.1) Prokurator przedstawiła dowody koronne i na sali sądowej zaległa cisza.
- (1.2) Rysiu ustrzelił największego koronnego i został wybrany królem łowów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dowód / zarzut koronny • świadek koronny
- (1.3) hetman polny koronny • hetman wielki koronny
- (1.4) klejnoty koronne • kustosz koronny
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. korona ż, Korona ż, koronka ż
- czas. koronować ndk., ukoronować dk.
- przym. koronowy, koroniasty
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.3) crown; (1.4) crown
- białoruski: (1.3) каронны
- francuski: (1.3) de la Couronne
- rosyjski: (1.3) коронный
- ukraiński: (1.3) коронний
- źródła: