korepetycja (język polski)

edytuj
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dodatkowa, prywatna lekcja (zwykle w liczbie mnogiej)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. korki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. korepetytor m, korepetytorka ż, repeta ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Korrepetition[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „korepetycja” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.