kontuar (język polski) edytuj

 
kontuar (1.1)
 
kontuar (1.2) organów
wymowa:
IPA[kɔ̃nˈtuwar], AS[kõntuar], zjawiska fonetyczne: nazal.epenteza ł 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) blat oddzielający sprzedawcę, szatniarza itp. od klienta; zob. też kontuar w Wikipedii
(1.2) muz. stół gry w organach piszczałkowych
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W tej pizzerii w Gdyni, za kontuarem stoi od lat ta sama wredna baba.
(1.2) Kontuar jest głównym miejscem pracy organisty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) lada, bar
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1-2) franc. comptoir[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kontuar” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.