kontrybucja (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) danina, podatek nakładany na pokonane w wojnie państwo albo okupowane terytorium
(1.2) hist. opłata płacona za odstąpienie przez napastników od oblężenia albo zaniechania ataku
(1.3) środ. treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.3) Weryfikator może odrzucić kontrybucję, jeśli użytkownik nie poda źródła.
składnia:
kolokacje:
(1.3) dodawać / odrzucać / zatwierdzać kontrybucję • odrzucona / zatwierdzona kontrybucja
synonimy:
(1.3) pot. kontra
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kontrybutor m, kontra ż
czas. kontrybuować
przym. kontrybucyjny
przyim. kontra
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. contributio[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „kontrybucja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.