kontradmirał

kontradmirał (język polski)

naramiennik kontradmirała (1.1) polskiej marynarki wojennej

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. mar. oficerski stopień wojskowy w polskiej marynarce wojennej odpowiadający generałowi brygady w wojskach lądowych i lotnictwie; zob. też kontradmirał w Wikipedii

(1.2) mar. oficer mający stopień kontradmirała (1.1)

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kontradmirał	kontradmirałowie
dopełniacz	kontradmirała	kontradmirałów
celownik	kontradmirałowi	kontradmirałom
biernik	kontradmirała	kontradmirałów
narzędnik	kontradmirałem	kontradmirałami
miejscownik	kontradmirale	kontradmirałach
wołacz	kontradmirale	kontradmirałowie

przykłady:

(1.1) W Polsce stopień kontradmirała powstał w 1921, wraz z innymi stopniami Marynarki Wojennej.

(1.2) Pogrzeb kontradmirała odbył się w Redzie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. kadm., kontradm.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kontradmiralstwo n

przym. kontradmiralski

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. contre-amiral

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bryt. commodore
• białoruski: (1.1) контр-адмірал m; (1.2) контр-адмірал m
• bułgarski: (1.1) контраадмирал m; (1.2) контраадмирал m
• hiszpański: (1.1) contralmirante m, contraalmirante m
• nowogrecki: (1.1) υποναύαρχος m
• rosyjski: (1.1) контр-адмирал m; (1.2) контр-адмирал m
• węgierski: (1.1) ellentengernagy
• włoski: (1.1) contrammiraglio m

źródła: