konsystencja

konsystencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌkɔ̃w̃sɨˈstɛ̃nt͡sʲja], AS: [kõũ̯systẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) poziom określonych cech fizycznych (gęstość, twardość, lepkość) danej substancji; spoistość

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konsystencja	konsystencje
dopełniacz	konsystencji	konsystencji / przest. konsystencyj
celownik	konsystencji	konsystencjom
biernik	konsystencję	konsystencje
narzędnik	konsystencją	konsystencjami
miejscownik	konsystencji	konsystencjach
wołacz	konsystencjo	konsystencje

przykłady:

(1.1) Japoniec to niedrogie ciasto, które dzięki wykorzystaniu jabłek ma wilgotną i delikatną konsystencję.

składnia:

kolokacje:

(1.1) płynna / rzadka / gęsta konsystencja

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) budowa

hiponimy:

(1.1) gęstość, lepkość, pulchność, rzadkość, spoistość

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. consistere

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) consistency
• bułgarski: (1.1) консистенция ż
• duński: (1.1) konsistens w
• niemiecki: (1.1) Konsistenz ż
• norweski (bokmål): (1.1) konsistens m
• norweski (nynorsk): (1.1) konsistens m
• rosyjski: (1.1) консистенция ż
• szwedzki: (1.1) konsistens w
• węgierski: (1.1) konzisztencia
• włoski: (1.1) consistenza

źródła: