konsyliarz

konsyliarz (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔ̃w̃ˈsɨlʲjaʃ], AS: [kõũ̯sylʹi ̯aš], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. doktor, lekarz

(1.2) daw. doradca

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konsyliarz	konsyliarze
dopełniacz	konsyliarza	konsyliarzy / konsyliarzów
celownik	konsyliarzowi	konsyliarzom
biernik	konsyliarza	konsyliarzy / konsyliarzów
narzędnik	konsyliarzem	konsyliarzami
miejscownik	konsyliarzu	konsyliarzach
wołacz	konsyliarzu	konsyliarze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. konsylium n, konsyliarzowa ż, konsyliarzówna ż

przym. konsyliarski

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. consiliarius < łac. consiliari < consilium, consulere

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: